هفت سین بدون شک معرب هفت چین است و بس

 

سال ۱۳۵۶ کودکی بودم و مادربزرگم ۸۰ ساله بود وقتی سفره می اندخت می گفت سفره هفت چین و ادامه می داد هفت چین درست است و هفت سین اشتباه است در گذشته مادرم و مادربزرگ خودم هم می گفتند هفت چین و ادامه داد که این سین های سرسفره اصلا سنخیتی با معاش و زندگی مردم ندارد مثل سنجد و سماخ و سیر و سرکه که اگر خودتان هم اندکی فکر کنید متوجه خواهید شد.

 

سفره مادر بزرگ شامل این اقلام بود

۱- سبزه نماد بهار ۲- سمنو قوتی که از گذشته های دور غذای سفر و سربازان در هنگام جنگ بوده است ۳- ظرف آبی که نارنجی یا اناری و یا سیبی در آن بود آب نماد زندگی و روشنایی و نارنج نماد گنبد گردون و جهان (نمی گویم زمین چون بسیاری زنین را تخت می دانستند) ۴- آینه و شمع دان که در گذشته آتشدان بوده  ۵- نان ۶- شیر یا ماست ۷ شیرینی نُقل همچنین کتاب مقدس قرآن که در گذشته کتاب اوستا بوده است.

 

 

ا

بعد از حمله اعراب به ایران تا ۲۰۰ سال زبان عربی در ایران به عنوان زبان اصلی رایج بود به طوری که زبان فارسی را زبان مجوسی می خوانند و صحبت کردن با آن را مکروه،نجس و منفور می دانستند.

بنابراین از انجا که در زبان عربی حروف گچ پژ وجود نداشته اسم ها و برخی  کلمه های فارسی را که می بایست به عینا به زبان عربی مکتوب می کردند  بجای آنها از حروف دیگر استفاده می کردند مثل اسامی مکانها که انتهای آنها گان بوده ارسنگان=ارسنجان

بر سر هفت چین هم چنین آمده است در برخی نقاط هفت شین و برخی نقاط دیگر هفت سین و برخی نقاط همان هفت چین باقی می ماند.